Rezonans magnetyczny jest jednym z najwszechstronniej stosowanych badań diagnostycznych, bardzo często zalecany przez większość specjalistów ze względu na swoją dokładność wynikającą ze specyfiki działania. Przede wszystkim pacjent powinien wiedzieć, że ta metoda jest bezpieczna dla jego zdrowia.

Pacjenci obawiający się naświetlenia mogą odetchnąć spokojnie – podstawą działania rezonansu nie jest wykorzystanie potencjalnie szkodliwego promieniowania rentgenowskiego, lecz pola magnetycznego wytwarzanego przez magnes znajdujący się w jednostce oraz fal radiowych. Dzięki temu w trakcie badania pacjent nie zostaje wystawiony na żaden czynnik zagrażający biorównowadze. Pole magnetyczne wytworzone podczas badania – dzięki któremu otrzymujemy obraz tkanek – jest całkowicie obojętne dla organizmu osoby badanej.

W trakcie diagnostyki rezonansem może się jednak pojawić dyskomfort związany z głośnymi dźwiękami wywołanymi wprawionymi w wibracje cewkami. Niweluje się go jednak do minimum, stosując zatyczki do uszu bądź słuchawki.

Jak każda metoda obrazowania – rezonans ma także swoje przeciwwskazania. Ze względu na zastosowanie silnego pola magnetycznego odradza się stosowanie tego typu badania osobom z urządzeniami których działanie może zostać zaburzone, np. osobom z wszczepionymi urządzeniami elektronicznymi typu rozrusznik serca czy stymulator. Dodatkowym szczególnym przeciwwskazaniem jest obecność w organizmie badanego nietytanowych protez czy implantów, aparatów słuchowych i ortodontycznych oraz jakichkolwiek przedmiotów metalowych.

Z tego powodu ekstremalnie istotne jest poinformowanie lekarza kierującego oraz obsługę aparatu o posiadaniu tego typu urządzeń czy protez co pozwoli uniknąć komplikacji i sprawi, że badanie będzie całkowicie bezpieczne.

Niektóre typy badania wymagają zastosowania środka kontrastowego, ulepszającego widoczność wybranych struktur. W przypadku rezonansu magnetycznego stosuje się najczęściej środki na bazie gadolinu, który u niewielkiego procenta osób może wywołać reakcję alergiczną. Pacjent jest jednak pod stałym nadzorem elektroradiologa, który w przypadku reakcji alergicznej natychmiast zareaguje i udzieli pomocy.

Poza tym bezkontrastowe badanie rezonansem magnetycznym jest bezpieczne dla kobiet w ciąży w drugim i trzecim trymestrze. Przeprowadzane w trymestrze pierwszym powinno być skonsultowane z lekarzem.

Współczesna diagnostyka obrazowa oferuje pacjentom ogromny przekrój metod obrazowania narządów wewnętrznych i oceny ich prawidłowości. W zależności od tego czy kontrolujemy zdiagnozowaną już jednostkę chorobową, czy mamy potrzebę sprawdzenia dopiero „podejrzanego” organu, niektóre badania mogą okazać się efektywniejsze od innych, oszczędzając tym samym pacjentowi czas i nerwy.

Rezonans magnetyczny jest jedną z najbardziej wszechstronnych metod radiologicznych. Obok tomografii komputerowej jest niezwykle często stosowany w diagnostyce różnych układów, ale ma dużą przewagę – dzięki temu, że nie emituje promieniowania jonizującego, można je powtarzać w krótkich odstępach czasu. Nie zagraża pacjentowi, gdy wymagana jest częsta diagnostyka kontrolna. Ze względu na to, jedną z najistotniejszych ról MRI jest diagnostyka onkologiczna – wstępna diagnoza jak i monitorowanie przebiegu choroby. Intensywne stosowanie rezonansu w onkologii wynika też z możliwości identyfikowania struktur i zmian patologicznych o wiele trudniejszych do wykrycia innymi badaniami. MRI jest między innymi najdokładniejszą formą diagnostyki nowotworu piersi (oraz badania przesiewowego) ze względu na możliwość wychwycenia zmian, które zdarza się, że pomija standardowa mammografia, nie zostawiając tym samym pola do wątpliwości czy błędnej diagnozy.

Dzięki swoim właściwościom rezonans jest niezastąpionym badaniem tkanek miękkich i okolic, w których znajdują się kości mogące przesłonić obraz nieporządanej zmiany. Jest przodownikiem diagnostyki zmian i urazów mięśniowo – szkieletowych. Metoda może szybko i dokładnie wykluczyć złamania kości oraz uszkodzenia stawów bez potrzeby pogłębiania diagnostyki . Badanie w odpowiedniej sekwencji jest w stanie idealnie obrazować chrząstkę stawową, ukazując ewentualne patologie w budowie czy efekty urazów. Z tych powodów MRI jest szeroko stosowany w diagnostyce ortopedycznej i reumatologicznej stawów kolanowych, biodrowych, nadgarstków i innych, będąc też niezwykle pomocnym narzędziem oceny w medycynie sportowej.

Rezonans magnetyczny Białystok w Rodemed nie ma sobie równych w diagnostyce tkanek miękkich. Wykorzystuje się to podczas diagnostyki chorób wątroby, np. marskości. Jest to częsta metoda kontrolowania pacjentów zagrożonych wystąpieniem nowotworu wątroby i gra kluczową rolę w ocenie niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby jak i marskości odwirusowych. Zastosowanie rezonansu z dynamicznym kontrastem jest w stanie potwierdzić bądź wykluczyć zmiany struktury wątroby już przy pierwszym badaniu, nie zmuszając pacjenta do długotrwałej i kosztownej diagnostyki.

Obok tomografii komputerowej, rezonans często stosuje się w przypadku diagnostyki mózgu. Duża liczba możliwych zastosowań sekwencji obrazowania pomaga rozpoznać wiele przypadłości i zmian neurologicznych. Odpowiednio zastosowana sekwencja FSE w ciągu tylko trzech minut jest w stanie ukazać możliwość występowania wodogłowia u dzieci i dorosłych. Z metody skutecznie skorzystają również pacjenci z podejrzeniem demencji i chorób neurodegeneracyjnych mózgu.

Dodatkowym atutem rezonansu jest możliwość wykorzystania naturalnych płynów człowieka, takich jak przepływającą żółć, mocz czy krew jako swoisty środek kontrastowy ułatwiając tym samym diagnostykę chorób układu moczowego, dróg żółciowych czy naczyń krwionośnych. Oszczędza to pacjentowi konieczności zastosowania środka kontrastowego podawanego z zewnątrz.

Rezonans magnetyczny jest bezbolesnym badaniem trwającym ok. 15-40 minut w zależności od badanego obszaru i ilości używanych sekwencji. Nie występują żadne przeciwwskazania dotyczące jedzenia i picia przed badaniem, pacjent może również normalnie przyjąć swoje leki (chyba, że lekarz zadecyduje inaczej).

Specyfika działania rezonansu wymaga, by usunięte zostały wszelkie zdejmowalne metalowe elementy z ciała pacjenta, np. biżuteria, sprzączki od paska, biustonosze z drucianymi wstawkami, okulary, aparaty słuchowe. Jeżeli pacjent posiada protezy, implanty czy urządzenia elektroniczne, musi uprzedzić o tym personel, aby uniknąć komplikacji w trakcie trwania rezonansu.

W kolejnym etapie pacjent zostaje ułożony na ruchomym stole aparatu w pozycji zależnej od badanego obszaru. W każdej jednak ewentualności zabezpieczone zostają uszy badanego, by do maksimum zniwelować dyskomfort związany z głośnymi dźwiękami wydawanymi przez cewki rezonansu. W niektórych przypadkach na ciało pacjenta może zostać nałożona specjalna rama z czujnikami, która ma na celu polepszenie jakości obrazu. Zazwyczaj odbywa się to, gdy obszarem badanym jest głowa i klatka piersiowa.

Po ułożeniu pacjenta elektroradiolog opuszcza pomieszczenie, by operować aparatem z jednostki komputerowej znajdującej się w sąsiednim pomieszczeniu. Przez cały czas widzi jednak pacjenta dzięki szybom i kamerom. Komunikacja jest zachowana za pośrednictwem interkomu.

W trakcie badania wykonuje się serie skanów. Pojedyncze trwają od kilku sekund do 3-4 minut. Podczas niektórych pacjent może zostać poproszony o krótkotrwałe wstrzymanie powietrza. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, w pewnym momencie badanie zostaje przerwane w celu podania środka kontrastowego. Pielęgniarka wstrzykuje kontrast do wenflonu bądź bezpośrednio do żyły i opuszcza pomieszczenie. Wykonane zostają następnie dodatkowe skany z kontrastem wypełniającym niektóre struktury, co polepsza widoczność możliwych zmian.

Gdy wszystkie sekwencje dobiegną końca pacjent zostaje wysunięty z aparatu. Jeżeli użyty został środek kontrastowy, obsługa może poprosić o pozostanie chwilę na miejscu, by upewnić się, że nie dojdzie do reakcji alergicznej. Po badaniu kontrastowym zaleca się też picie większej ilości wody, by środek kontrastowy szybciej opuścił organizm pacjenta.

Po MRI można kontynuować naturalny tok dnia, badanie nie ma wpływu na organizm, nie jest przeciwwskazaniem do prowadzenia maszyn.

Wyniki zostają ocenione i opisane przez lekarza radiologa, więc nie otrzymuje się wyniku bezpośrednio po badaniu, a po upływie kilkunastu dni od wykonania skanów.